I don't know what bad and good is anymore [OPEN]

Anastasjia kruiste haar benen over elkaar toen ze plaatsnam bij één van de ijzeren tafels. Het was haar favoriet, het stond precies in de hoek van de binnenplaatsje van haar celblok en vanaf hier kon ze iedereen in de gaten houden, iets wat ze met plezier deed. Alles en dan ook alles hield ze in het oog en er was geen enkele gevangenen hier waarvan ze iets niets wist. Haar groene ogen keken met een koude blik door celblok en eindige op de tikkende klok. Het was vroeg in de ochtend en honger knaagde nu al als een stel verhongerde ratten aan haar maag, nog een uur en ze kon beginnen aan haar ontbijt. Haar vingers gleden langs haar gevangenisoutfit en begonnen ongeduldig aan haar indentiteit-kaartje te trekken. Langzamerhand begonnen er meerdere gevangenen zich een weg te vormen en al snel was de celblok gevuld met leven. Een zucht rolde over haar lippen terwijl haar ogen een donkere gloed kregen. Het was tijd om weer hard over te komen, te laten zien dat je niet met haar moest sollen. Ana liet haar bril van haar neus glijden en stak het snel in haar borstvakje en likte haar droge lippen toen ze weer op de klok keek. Etenstijd. Snel raapte ze haar boek op die ze op de tafel had gelegd en stapte richting de kantine, ze had totaal geen zin om in de rij te staan dus maakte ze wat meer vaart en ging de hoek om. Een harde klap liet haar bijna vallen maar ze kon net haar evenwicht bewaren, alleen haar boek die ze in haar handen had maakte een behoorlijke klappert op de grond. Haar groene ogen vulde zich met woede en een duistere glans twinkelde in haar ogen waar elk moment de hel in los kon barsten. Met een geïrriteerde graai pakte ze haar boek en keek de persoon aan die tegen haar aan was gebost. "Zeg ken je niet uit je dopen kijken idooit!?" Je zou verwachten dat ze zou uitbarsten maar haar was stem eerder kalm en kil, zo kalm dat het gewoon eng was. Het was alsof ze vanbinnen helemaal bevroren was en ijskoudvuur uitblies naar haar vijand.

Open <3

Haar ijskoude blik gleed over de mensenmassa heen. Zes maanden hier en ze kende nog niemand. Een half jaar en ze wist de naam van haar buurvrouw niet eens. Ze verlangde naar Zweden, naar haar familie. Was ze maar nooit naar de VS verhuisd... Dan zat ze hier niet. Dan had die arme patient nog geleefd. Ze gromde zacht. Ze moest niet zo zitten te piekeren. Dat had ze hier wel geleerd. S'nachts had ze tijd genoeg. Nu moest ze bij blijven, ze mocht niet vertrappeld worden in de kudde wilde stieren omdat ze niet alert genoeg was. Ze moest scherp blijven. Observeren. Zo had ze nu haar blik gevestigd op iemand die redelijk bij haar in de buurt zat. Cel... Vier? Het was een knap meisje, maar had een ongelofelijk chagerijnig gezicht. Ze zat hier aan haar uitdrukking en houding te zien al best een tijdje. Het meisje likte haar lippen en stopte de bril die ze op haar neus had in het borstvakje van haar gevangenisoutfit. Ze gaf een blik op de klok, pakte een boek en stond op. Ze haastte zich om de hoek. Krista stond op, stak haar handen in haar zakken en liep het meisje sloffend achterna. Ze liep snel, maar het Zweedse meisje kon haar net bijhouden. Iemand kwam van de andere kant botste tegen haar op, waardoor Krista abrupt moest stoppen om te voorkomen dat zij ook viel. Het meisje liet haar boek vallen, maar voor Krista het voor haar op kon pakken -want zo was ze dan weer wel- pakte het knappe meisje het voorwerp zelf op en wierp een agressieve blik op de ongelukkige die tegen haar aan was gebotst. Krista grijnsde. Ze mocht deze persoon wel. Ze was geen watje, ze beet van zich af. "Zeg ken je niet uit je dopen kijken idooit!?" Krista herkende een vaag Slavisch accent. Ze kon het echter niet thuisbrengen. De Zweedse bleef nog even kijken naar het tafereel. Dit kon nog interresant uitpakken.

-flut xD

Met samengeknepen ogen keek ze hoe de persoon die tegen haar aan was gelopen als een trillend rietje een stap naar achtere zette. Haar vuisten balde zich op terwijl haar ogen een andere persoon opvingen, ze herkende de vrouw maar veel wist ze niet over deze persoon. Ze hief haar kin en keek waar naar de andere chick die zich steeds verontschuldigde dat ze tegen haar aan was gelopen. Anastajia stapte op haar af en pakte het meisje bij der kraag en trok haar der naar zich toe. "I can't do shit with 'I'm sorry" Siste ze, en keek haar diep in der ogen aan. "There are rules in this place  but that doesn't stop me honey" Dreigde ze en duwde het meisje van zich weg, haar gifgroene ogen bleven haar volgen tot ze jankend uit haar beeld was gerend. "T'fu lyudi" Mompelde ze tegen haar zelf in het russisch en draaide ze zich om en keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de vrouw die de hele tijd achter haar was gaan staan. "Krista right?" Vroeg ze, en bekeek -de best lange- vrouw van top tot teen.

De ongelukkige dame werd nog even bij de kraag gegrepen en een paar stevige woorden werden haar kant op gestuurd. Krista grijnsde, terwijl ze een propje tussen haar vingers door liet glijden. De kluns werd opzijgeduwd en slaakte een zachte jank. Ze keek het meisje nog even aan voor ze wegrende. De Zweedse, die al die tijd het tafereel had gevolgd, lachte zachtjes terwijl de Slavische dame in zichzelf schold. Ze draaide zich echter om naar Krista en bekeek haar van top tot teen met een opgetrokken wenkbrauw. "Krista right?" ze glimlachte in zichzelf en keek naar de schoenen van haar gesprekspartner voor ze recht in haar groene ogen keek. "Ja," zei ze in een dik Zweeds accent. Ze wist dat mensen buiten Scandinavie Zweeds vaak voor Deens, Noors of zelfs IJslands aanzagen, maar het was best een verschil. Denen klinken namelijk dommer, Noren klinken alsof ze zingen en IJslanders klinken... Tja... Anders. "En jij bent..?"

Anastasija nam de wat oudere vrouw in zich op, ze scheelde waarschijnlijk maar een paar kleine jaartjes maar ze was zeker een halve kop groter dan haar. Haar lippen versierde haar gezicht met een glimlach en de warrige bruine haar en lange wimpers maakte het plaatje af. "Ja," Anas knikte en merkte meteen haar Zweedse accent op waarop ze kort glimlachte. Dit kon nog wel is interessant worden. "En jij bent..?" Ze legde haar hand op haar nek en rekte zich eventjes kort uit voor ze haar mond opende. "Ana" Antwoorde ze met een dikke Russische accent en grijsnde naar de Zweedse vrouw. "Zweeds niet waar?" Reageerde ze terwijl ze haar groene ogen op die van haar gesprekspartner richtte.

- Sorry flut D;