Time to play

Nog even snoot ze haar neus en trok haar zwarte schoenen aan voor ze haar cel verliet. Snel pakte ze nog het pakje kaarten van haar kastje en verliet haar cel. Ze stak het pakje in haar borstvakje samen met haar bril en maakte een weg naar de binnenplaats. Haar groene ogen stonden zoals altijd kill en klam tegelijk terwijl ze door de gangen heen stapte. Soms kwam ze een andere gevangen tegen, maakte een kort praatje, knikte en ging er weer vandoor. Anastasjia hief haar kin op en stapte met vol zelfvertrouwen zoals altijd de binnenplaats in en maakte meteen een weg naar haar tafel. Haar blik ving een wat oudere gevangene op die met haar vette reet op haar plek zat. Ana vernauwde haar ogen en stapte meteen op haar af. Ze legde haar handen op de ijzeren tafel en keek haar aan. "Move. Bitch" Reageerde ze geïrriteerd met haar Russische accent. Ze zag hoe de vrouw opstond een paar keer knikte en van de binnenplaats verdween. Een voldane grijns verscheen op haar lippen en ze ging zitten. Haar handen graaide in haar borstvakje en ze pakte haar pakje kaarten en duwde haar bril op haar neus. Wat dacht dat wijf wel niet? Dat ze zomaar eventjes op haar plek mocht gaan zitten? HAH no way. Ana opende het pakje en liet de kaarten er voorzichtig uitglijden. Ze had afgesproken met wat vrienden maar die kwamen later omdat ze nog moesten werken, dus begon ze maar haar kaarten te schudden om de tijd wat te stillen. Haar ogen gleden door het binnenplaats en meteen ving ze een nieuweling op die op haar afstapte. Anastasija grijnse. Hmm time to play.

Mette first! :3

Vele blikken werden er naar de nieuweling gewerpt en net als de rest keek ze hoe de blonde chick met een glimlach naar haar toe liep. "Hej" Ana keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan toen ze haar accent hoorde en ze merkte meteen op dat deze jonge dame uit Denemarken kwam. "Hee" Reageerde ze terug met haar Russische accent, "Je hebt zo te zien een behoorlijke reputatie" Anastasjia knikte langzaam en keek de Deen met een koele blik aan. "Ze weten naar wie ze moeten luisteren" Grijnsde ze, en ging rustig door met haar kaarten. Haar blik ging af en toe naar de nieuweling en uiteindelijk wees ze met haar hand naar het bankje tegenover haar. "Ga zitten" Ze bood haar aan om haar te vergezellen, iets wat niet snel gebeurde. "Vertel is groentje, wat is je naam?"

"Mette" Stelde de nieuweling zich trots voor waarop Anas eventjes kort grijnsde. "Noem mij maar Ana" Zei ze met een speelse knipoog toen ze doorhad dat mensen hun bekeken. Zo te zien hield Mette wel van aandacht net als zij. "Russisch he? Vroeg het groentje en Ana knikte met een koele blik in haar groene ogen. "Zekers zekers, en jij Deens niet waar?" Beantwoorde ze haar vraag en vroeg meteen of haar gedachtens ook klopte. Anastasjia bleef rustig de kaarten schudde en ze merkte op de Mette er naar keek. "Zin in een potje?" Vroeg ze met een grijns en keek de jonge vrouw aan.

- Flut D;

Nadat ze vroeg als ze zin had om mee te kaarten zag ze dat er een speelse en uitdagende blik in de groentje's ogen glom en Ana grijnsde sneaky. "Tuurlijk" De Deen leunde naar achteren en tikte met haar vingers op de ijzeren tafel, "Ik vind het altijd leuk mensen in te maken weet je" Ana trok haar wenkbrauw op en keek de jongere vrouw aan. "We will see, honey" Reageerde ze terwijl ze de kaarten begon uit te delen, acht kaarten voor ieder en legde het stapeltje in het midden met een omgedraaide kaart ernaast. "Let's play!" Ana pakte haar kaarten en negeerde de Deense 'harde stem', ze pakte haar bril en duwde die op haar neus toen ze haar kaarten bekeek. "Hoi!" Ana keek op van haar speelkaarten en zag dat er andere naar hun keek, ze hield haar hand door haar haren en keek Mette aan. "Je moet ze geen aandacht geven, ze moeten jou aandacht geven" Reageerde ze rustig met haar Russische accent en legde een kaart neer. "Jou beurt groentje"

"Waarom mag ik ze geen aandacht geven?" Vroeg haar gesprekspartner en Ana hief haar blik van de kaarten en keek de Deen goed aan. "Dat merk je dan wel" Reageerde ze kort en legde een klaver 8 op toen Mette een 5 erop gooide, ze bekeek haar kaarten en legde er meteen een klaverboer op. "Harten" Zei ze en keek weer naar Mette die weer een vraag voorbereide. "Maar stel he, ik doe niet wat jij zegt. Wat gebeurt er dan?" Anastasija grijnsde, "Als ze geen aandacht krijgen gaan ze wel opzoek naar aandacht" Ze stopte even en keek naar de mensen die hun aanstaarde. "En jij houdt wel van aandacht, niet waar groentje?" Ze grinnikte en duwde met haar wijsvinger haar bril meer op haar neus terwijl ze toekeek hoe Mette haar kaarten neerlegde. "Waarom is iedereen zo onder de indruk van ons gesprek?" Ana haalde haar schouders op en keek weer naar haar eigen kaarten. "Omdat niet iedereen z'n kans krijgt zoals jij"

Ana had haar aandacht al weer op haar kaarten gericht en geduldig wachtte ze toen het de Deens beurt was. Het spel werd echter gestopt toen een spinnetje tevoorschijn kwam en op de ijzeren bank heen liep waar de jonge meid opzat. Lachend van de bange reactie van de Deen schudde ze haar hoofd en trapte met haar grote zwarte schoen het beestje dood. "Hoe...hoe bedoel je kans?" Rustig begon ze weer haar concentratie op het spel te richten voor ze antwoord gaf op de groentjes vraag. Een kleine sneaky grijns begon op haar lippen te kruipen toen ze een nieuwe kaart op de tafel legde voor ze de blonde chick aankeek. "Puppy's zoals jij zitten niet vaak bij de grote honden, dus neem de 'kans' die je krijgt meid" Haar antwoord was kort maar duidelijk en al snel richtte ze zeg op het spel.

"Ik ben ouder dan jou hoor!" Ana wierp een korte ongeïnteresseerde blik op de Deen voor ze weer een kaart op tafel legde. "Leeftijd speelt hier geen rol" Sprak ze kalmpjes voor ze haar bril meer op haar neus wipte om de litteken die op haar gezicht getekend was te verbergen. "En als we het toch over kansen gaan hebben, waarom krijg ik deze oh zo bijzondere kans? Ze hield kort haar schouders op. "Geen idee, ik mag je wel" -voor nu dan- Reageerde ze.